Γράφει η οικονομική αναλύτρια του Pluralism.gr

Ο τουρισμός αποτελούσε πάντα ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής οικονομίας όχι μόνο στις οικονομικά εύρωστες εποχές αλλά και κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Αποτέλεσε ανάχωμα στην αύξηση της ανεργίας καθώς πλήθος εργαζομένων απασχολούνται είτε ως μόνιμοι είτε ως εποχιακοί υπάλληλοι. Στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης οι εργαζόμενοι του ξενοδοχειακού κλάδου δέχτηκαν τεράστιο πλήγμα στα εισοδήματα τους καθώς οι επιχειρήσεις προχώρησαν σε τεράστιες μειώσεις τόσο των μισθών όσο και των υπαλλήλων τους επικαλούμενοι μειωμένα κέρδη .
Εν συνεχεία, ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια άρχισαν να παρουσιάζουν μειωμένα έσοδα και εν κατακλείδι σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος στο «κόκκινο» βρίσκεται ένα στα δύο δάνεια των επιχειρήσεων του κλάδου ενώ τα μισά -ποσοστό 49,8%- καταγράφονται ως μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα.
Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω αναμένει κάποιος ότι οι τιμές στις διανυκτερεύσεις έχουν υποχωρήσει κι ότι η πληρότητα των ξενοδοχείων και των ενοικιαζόμενων δωματίων είναι χαμηλή κι ότι επιτέλους θα μπορέσει να κάνει οικονομικότερες διακοπές. Προσδοκίες που διαψεύδονται πανηγυρικά. Κατά την αναζήτηση καταλυμάτων σε γνωστή μηχανή αναζήτησης δωματίων αλλά και από προσωπική εμπειρία ένα δωμάτιο με τις βασικές παροχές κοστολογείται κατά μέσο όρο €50 τη βραδιά και η πληρότητα είναι πάντα υψηλή ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Επισημαίνουμε δε ότι δεν αναφερόμαστε σε ξενοδοχεία 3,4 ή 5 αστέρων, αλλά σε απλά ενοικιαζόμενα δωμάτια. Τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα απευθύνονται κατά κοινή ομολογία σε πακέτα ξένων πρακτορείων και οι τιμές είναι απλησίαστες για τον Έλληνα κοινό μισθωτό.
Λαμβάνοντας υπόψη την αύξηση του τουρισμού , τη διατήρηση των τιμών διανυκτέρευσης των καταλυμάτων σε υψηλά επίπεδα, την μείωση των μισθών των εργαζομένων στο ξενοδοχειακό κλάδο, πως δικαιολογείται η έκρηξη των «κόκκινων» δανείων? Οι ξενοδόχοι υποστηρίζουν ότι η βαριά φορολογία και η υποχώρηση των δαπανών ανά επισκέπτη και ανά διανυκτέρευση που εντοπίζεται τα τελευταία χρόνια αποτελούν μέρος του προβλήματος . Από το 2005 παρατηρείται τάση μείωσης της δαπάνης ανά επισκέπτη της τάξης του 2,5% ετησίως, με αποτέλεσμα αυτή να έχει πλέον υποχωρήσει στα 598 ευρώ ανά επισκέπτη τον Ιούλιο φέτος, ενώ ήταν 746 ευρώ το 2005. Σε κάποιο βαθμό αυτό αντανακλά την τάση μείωσης του μέσου χρόνου παραμονής στη χώρα, ο οποίος από 10,7 ημέρες το 2005 υποχώρησε στις 7,2 ημέρες το 2015. Επιπροσθέτως το Βrexit και η προσέλκυση τουριστών με χαμηλά εισοδήματα εντείνουν το πρόβλημα.
Από όλα τα παραπάνω συμπεραίνουμε το εξής οξύμωρο ο τουριστικός κλάδος αποτελεί κινητήρια δύναμη και παράδειγμα του νέου προτύπου ανάπτυξης που χρειάζεται η χώρα αλλά ωστόσο ένα στα δυο δάνεια του κλάδου είναι κόκκινο. Ανορθόδοξο?? Κι όμως υπάρχει εξήγηση…. Ο κ. Στουρνάρας ξέχασε να αναφέρει το μεγαλύτερο παράβλημα του ξενοδοχειακού κλάδου αλλά και γενικότερα της ελληνικής οικονομίας , τη φοροδιαφυγή. Σχεδόν κανένα κατάλυμα δεν δίνει απόδειξη στον επισκέπτη με αποτέλεσμα , να εμφανίζει πάντα μειωμένα έσοδα και να δικαιολογείται η ύπαρξη των κόκκινων δανείων. Δυστυχώς, οι ξενοδόχοι έχουν ξεχάσει ότι τα «κόκκινα» ξενοδοχειακά δάνεια θα είναι ανάμεσα στα πρώτα που θα πουληθούν στα ξένα funds μόλις θεσπιστεί το κανονιστικό πλαίσιο που θα το επιτρέπει.